Freija Wouters en Laure Terchair manifesteren grenzeloos hun ingebeelde tweelingschap via een eigen archaïsche en artistieke taal.

Wij erkennen de aantrekkingskracht voor bloemmotieven en zwarte kostuums. De nostalgie van oude kinderfoto’s en oma’s borduurwerk. De goesting voor elders en de smaak van nu. De joie de vivre en de littekens van het leven:

De kleding op reis door tijd en ruimte. De kleding als huid, woning, lichaam na lichaam, leven na leven. De kleding als sacrale lijkwade.
De kleding als dans en de kleding als zang.

Gefascineerd door het vergankelijke van vorm en de cyclus van leven en dood, delen we met het publiek, middels een beeldende theatrale vorm en taal, die momenten waarop het leven aan de materie ontspringt of ontglipt.